Założyciel Franciszkańskiego Zakonu Świeckich

       Św. Franciszek, jeden z najwybitniejszych świętych Kościoła Katolickiego, zapoczątkował na przełomie XII i XIII w. nowy nurt w duchowości chrześcijańskiej, którą najkrócej możemy wyrazić następującym wezwaniem; żyć dla Chrystusa w prostocie ewangelicznej. Wielu ludzi żyjących w epoce dojrzałego średniowiecza zafascynowało się postacią „Biedaczyny z Asyżu”; jego świętością, dobrocią, pokorą, pogodzeniem się ze światem przyrody a przede wszystkim bezgranicznym zaufaniem do Jezusa Chrystusa.

             Postać św. Franciszka tak mocno promieniowała świeżością ewangeliczną, że wkrótce wokół niego zgromadziło się wielu młodych ludzi pragnących go naśladować. Dla nich, nasz święty, napisał trzy reguły wyznaczając kierunek jakim należy podążać w duchu ewangelicznym. Reguła pierwsza skierowana jest do mężczyzn powołanych do życia zakonnego (Zakon Ojców i Braci Franciszkanów). Reguła druga odnosi się do kobiet obdarzonych łaską powołania zakonnego (Zakon Sióstr Klarysek). Reguła trzecia obejmuje tych wiernych każdego stanu i zawodu, zarówno kobiety jak i mężczyzn, samotnych i żyjących w małżeństwach, którzy pragną naśladować św. Franciszka wypełniając równocześnie swoje życiowe powołania.

  Franciszkański Zakon Świeckich

             Franciszkański Zakon Świeckich opiera swe istnienie na trzeciej regule św. Franciszka. Chociaż członkowie Franciszkańskiego Zakonu Świeckich nie są zobowiązani, jak zakonnicy, do zachowywania rad ewangelicznych (czystości, ubóstwa i posłuszeństwa), to jednak mówimy o szczególnym powołaniu do życia we franciszkańskiej wspólnocie braterskiej. Przynależność do tej wspólnoty niesie ze sobą zarówno przywileje jak i pewne zobowiązania. Członkowie franciszkańskiej wspólnoty mogą liczyć na potężne duchowe zaplecze modlitewne sióstr i braci, pogłębioną formację duchową oraz przywilej licznych odpustów i darów duchowych. Do podstawowych zadań, jakie biorą na siebie franciszkanie świeccy należą: pogłębiona codzienna modlitwa, apostolstwo w świecie (w środowisku własnej rodziny, w środowisku pracy, w parafii, w sąsiedztwie, w społeczeństwie itp.) oraz naśladowanie św. Franciszka w jego prostocie ewangelicznej. Reguła FZŚ w art. 4 streszcza powyższe zobowiązania: „Reguła i życie franciszkanów świeckich jest następująca: zachowywać Ewangelię Pana naszego Jezusa Chrystusa, naśladując św. Franciszka z Asyżu …”.

Wspólnota Miejscowa w Grybowie

             Od czasów św. Franciszka minęło już przeszło 700 lat, przeminęły epoki, cywilizacja naukowo techniczna przeobraziła świat, lecz ludzkie serca pozostają tak samo głodne Prawdy, Miłości, Piękna i Wolności jak niegdyś. Św. Franciszek z prostym a zarazem radykalnym rozumieniem Ewangelii nie utracił nic ze swej świeżości. Nam żyjącym obecnie nadal wskazuje pewną, radosną i piękną drogę życia prowadzącą do zbawienia. Od 29 czerwca 1886r. czyli od przeszło 120 lat istnieje nieprzerwanie przy naszej parafii Franciszkański Zakon Świeckich (zwany dawniej Trzecim Zakonem Franciszkańskim) zrzeszając tych, którzy wciąż pragną naśladować św. Franciszka. Obecnie do wspólnoty przynależy około 40 braci i sióstr a opiekę duchową sprawuje ks. Zbigniew Stachura.

             Drogi Internauto, jeśli i Ty jesteś zafascynowany życiem i świętością „Biedaczyny z Asyżu”, jeśli pragniesz pogłębionej formacji duchowej, jeśli odczuwasz powołanie do dawania apostolskiego świadectwa o Ewangelii Jezusa Chrystusa w duchu św. Franciszka, to dołącz do Grybowskiej Wspólnoty Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Spotkania odbywają się w każdą pierwszą sobotę miesiąca. Program spotkania: o godz. 7⁰⁰ Msza św., bezpośrednio po niej półgodzinna adoracja Najświętszego Sakramentu a następnie spotkanie formacyjne w sali św. Franciszka w Nowym Domu Duszpasterskim. Okazyjnie Wspólnota organizuje pielgrzymki, stwarza możliwość wyjazdu na rekolekcje oraz zaprasza na dni skupienia.

             Stare podania głoszą, że pewnego razu, gdy młody Franciszek modlił się w maleńkim zniszczonym kościółku św. Damiana, usłyszał głos Jezusa Chrystusa: „Franciszku idź i odbuduj Mój Kościół”. Wkrótce zrozumiał czego Zbawiciel od niego oczekuje. Czy Panu Jezusowi chodziło o popękane mury starej świątyni? Nie. Oto Pan Jezus wzywa go, by odnowił oblicze Kościoła zbudowanego z żywych kamieni ludzkich serc. Może i do Ciebie Jezus kieruje dziś słowa: idź i odbuduj Mój Kościół?”